Ode aan Rotterdam Centraal

En weer droomde ik van het nieuwe Rotterdamse Centraal Station. Ik ben er drie dagen geleden noodgedwongen overgestapt – je hebt helaas geen keus als je bepaalde richtingen op moet – en sindsdien is het raak: de ene droom na de ander glijdt mijn onderbewustzijn binnen, en – nu komt het – ze blijven nog hangen ook. LEES VERDER OP TZUM.INFO: http://www.tzum.info/2011/10/kroniek-aristide-von-bienefeldt-ode-aan-rotterdam-centraal

Wij zijn de toekomst van de Franse cinema

Anna, het meisje uit Finland dat na drie jaar dolen door Europa terug is in haar geboorteland, is niet mijn eerste, en zeker niet mijn enige contact dat mank gaat aan problemen van – hoe zeg je dat zonder in clichés te vervallen? – verstandelijke aard. Psychische ziekte klinkt naar mijn zin zo exclusief, zoiets van ‘dat overkomt alleen degene die het overkomt’, zo elitair ook, daarom houd ik het liever op een ziekte van de verbeelding. LEES VERDER OP TZUM.INFO: http://www.tzum.info/2011/10/kroniek-aristide-von-bienefeldt-wij-zijn-de-toekomst-van-de-franse-cinema

Mijn correspondentie met Marlène Dietrich

Ik zal het maar verklappen: vandaag weet ik niet waarover ik ga schrijven. Dit is een bewuste keuze, ik wil wel eens weten wat er gebeurt als ik doe waar ik sinds mijn eerste kroniek zin in heb: een kroniek schrijven zonder voorbereiding. Zie het als wandelen met je hond, waarbij jij hem volgt en niet andersom. LEES VERDER OP TZUM.INFO: http://www.tzum.info/2011/10/kroniek-aristide-von-bienefeldt-mijn-correspondentie-met-marlene-dietrich