zaterdag 30 oktober 2010

vrijdag 22 oktober 2010

Over het orgel van mijn tante en twee recensies over het mooiste boek dat ik tot nu toe schreef

Het is niet mijn gewoonte om dit parcours in te zetten om over recensies te praten, maar het lot beslist anders: gisteren verwelkomde www.ontmoetdeschrijver.nl een schitterend stuk van de heer Ardjan Noorland, vandaag zag www.recensieweb.nl een al even schitterend stuk verschijnen van de hand van mevrouw Judith van den Berg. De zus die Anna Magnani niet was is niet onopgemerkt gebleven. Het voelt alsof ik al jarig ben. En al degenen die zich afvragen of het orgel van mijn tante al verkocht is, moet ik teleurstellen. Of juist niet. Het orgel van mijn tante is nog steeds niet verkocht.

Mijn overgrootmoeder van wie geen enkele foto bekend was


maandag 18 oktober 2010

LEGENDARISCH

DE NU AL LEGENDARISCHE VON BIENEFELDT-POSTZEGEL BINNEN HANDBEREIK VOOR IEDEREEN! Stuur een scan van de kassabon waaruit blijkt dat u DE ZUS DIE ANNA MAGNANI NIET WAS aangeschaft heeft PLUS uw naam en adres. De zegel (+ persoonlijk bericht) wordt binnen een week bezorgd. HET IDEALE EINDEJAARSCADEAU!

zaterdag 16 oktober 2010

donderdag 14 oktober 2010

Post voor Coen

Dit berichtje las ik op de weglog van Coen Peppelenbos: Vandaag lag er een briefje op de uitgeverij van de schrijver Aristide von Bienefeldt. Nu krijgen we wel vaker post van schrijvers, maar deze envelop was wel heel bijzonder, want er zat een postzegel op met het omslag van De zus die Anna Magnani niet was, de nieuwste roman van Aristide von Bienefeldt. Afgestempeld in Rotterdam. Een collector's item.
*
Wilt u net zo'n mooie postzegel hebben als Coen, al of niet gestempeld in Rotterdam, stuur mij dan een kopie van de kassabon waarop ergens in gedrukte letters de woorden DE ZUS DIE ANNA MAGNANI NIET WAS te vinden zijn PLUS uw naam en uw adres. Binnen een week bent u de gelukkige eigenaar (of eigenares) van een authentieke Von Bienefeldt postzegel. En uw hart zal voorgoed anders kloppen.

vrijdag 8 oktober 2010

no comment

Today, when I was on my way to the local supermarket, I met a fortuneteller. She had long black hair and she spoke french with a heavy italian accent. She said her name - which I do not remember - and she took my hand. 'It is going to be alright,' she said.
'What is going to be alright?' I wanted to know.
'Everything,' she said, smiling broadly.
Then she turned around and vanished rapidly into the crowd.

Een flat in Parijs waar de tijd in 1939 stopte


woensdag 6 oktober 2010

For sale: my aunt's organ

It was made in America, in the late 19th century by a company called Mason & Hamlin. It silenced when my grandmother died. That was 50 years ago. Condition: miserable.