De driehoekjes van Marjan Unger

Ik koop altijd drie ansichtkaarten als ik een expositie bezocht heb. Dat aantal is terug te voeren op Marjan Unger, mijn vroegere kunstgeschiedenislerares. Mevrouw Unger hield van kunst en ze wilde die liefde op ons overbrengen. ‘Als jullie tijd hebben,’ zei ze als de les er opzat, ‘ga dan nog even naar Boymans. Er is iets heel bijzonders gaande daar.’
Dat kon de laatste Serra-gebeurtenis zijn, ‘iets spannends’ met Toorop, een met veel subsidies verkregen surrealistische ‘must see’. Terwijl we de klas uitstormden riep ze ons na: ‘En vergeet vooral niet om kaarten te kopen.’

Lees verder op Tzum.info: http://www.tzum.info/2012/02/kroniek-aristide-von-bienefeldt-12/kroniek-aristide-von-bienefeldt-de-driehoekjes-van-marjan-unger/

Flessenpost

Ik ben geobsedeerd door het getal vierentwintig.
Op 24 maart (1989) tekende ik een contract voor de huur van een flat, op 24 mei (2007) verscheen mijn derde roman, op 24 augustus (2010) nummer vier, op 24 september van het vorig jaar ontving ik een brief uit Londen die drie maanden eerder in de Old Kent Road gepost was, in een brievenbus tegenover nummer 24, en zo voorts.
Waarom 24 en niet 17 of voor mijn part 31?

Lees verder op Tzum.info: http://www.tzum.info/2012/02/kroniek-aristide-von-bienefeldt-12/kroniek-aristide-von-bienefeldt-flessenpost/